...

tek umut ışığıda söndü,
tek umut ışığı.

Odanın bir köşesinde,
karnıma doğru çekmeyi başaramadığım ayaklarımla,
bağdaş kurmuş oturuyorum.

Üstümden geçilmiş hissediyorum,
ayaklar altında paralanmış,
İnsanların dışladıgı bir kafir,
Bazılarının kucak açtığı bir Anarşist bir Romantik,

Bense hiç bir tanımı yakıştıramamıştım kendime.
Ben sadece kelimelerde var olmuştum,
Cümlelerden dört duvar örüp,
Kırık kalp parçalarıyla Çatımı yapmıştım,
Sızdırsada yağmurlu havalarda!


20.11.2oo8
D.A