mesela her şeyin bir de öncesi var.

Tanrı ve Onlar.

İki sınıfa ayırıyorum tüm düşlerimi,
içinde tanrı olanlar ve olmayanlar...

Şimdi ki "şimdi"yi nasıl severim.
sorun carpe diem değil de ne peki?.
yok yok hiç bir alakası yok su an bu dediklerimin onunla.

şimdi işin Tanrı bölümündeki düşlerime geçiş yapıyorum ;

Alıcılarınla oynama. evet onlarla işte.

Tanrı "değer" kavramını gözüme gözüme sokuyor,
bana diyor ki ; "güvenme ki gücenmeyesin"
ben saf , ben çocuk...
sonra devam ediyor... en yakınına söylenmezde kime söylenir?.
bak diyorum. "bak" dememe kızmaz aramız iyi.
sever de beni. ama salak yaratmış.
ah şu değer kavramı...

dedi ama...

"güvenme ki gücenmeyesin" dedi. bir kere dinlesem ölürüm sanki.
dinlemedim öldüm.