çağrı.

. bitanem, kadınım Londra yollarında.. geziyor eğleniyor, ona gitmeden önce "kontörüm olduğu sürece mesaj atarım" dedim, kadınım nerdeyse gelecek ama ben hâlâ kontör al(a)madım.
çağrı atmayı hiç sevmemişimdir, hiç... benim için öncelik aramak, arkasından belki mesaj ama çağtı atmak kadar kıl olduğum birşey yok!.
Pardon varsa oda ödemeli atmaktır ( anne ve babaların numaraları aranmaz ama ödemeli atılır.ki bakınız annemde babamda telefonumda ödemeli şekilde kayıtlıdır.)

Bugün kendimi acayip ezik hissettim, okuldan çıkmıştım minibuse bindim ve bizim evin oralarda indim eve yürüyordum yürümek dediğim 3 dakikalık bir mesafe.. yağmursa çiseliyordu üzerime.."kadınımmmm" dedim.NAsılda özledim!... aramalı,mesaj atmalı, birşey yapmalı... ve ben kontörsüz ve ben acınası durumda...Çağrı attım , ee kadınımda çağrı attı tabiki (saniyesinde).. ama nasıl bir utançtır bendeki.. sen untanma git Londraya çağrı at. vallahi telefonun çalması bile bir değişikti.. ahh ahh bu günleride mi görücektik?..
bu arada bu yazıyı yazarken bi ara aşağıya indim ve yemek yedim.. yemeğin sonuna doğru 1 mayıs sebebiyle cuma günün tatil olması ve benim şimdiden cuma gecesi ve cumartesi sabahı için kafamdan planlar yapmam ve babam ve annemin tatil planlarıda etkili olmuş olucak ki.
-seni perşembeden karşıya götürelim(babam),
-...(ben)
-babaannende ya da teyzende kalırsın(babam),
-...(ben)
-babaannesinde sıkılır. ( annem)
-neden ki? hem caddeye daha yakın.
-...
-teyzesinde daha rahat eder, internet falan da var.(annem)
-...(babam)
-ben aslında.... kadınım gelecek cumartesi gibi buluşmayı ço..k istiyordum onla yani mükemmel olur karşıya geçsem kesinlikle hayır demem!
.
.
.

gibi bir konuşma gerçekleştiki tamamı kesinlikle böyleydi..
işin özü kimse tutmasın beni, perşembe akşamından kadıköydeyim.. ohh tatill!