gazeteler.

Bugün hiç hoş olmayan şeyler oldu... "bazen" dedirtti hayat yine , gazeteyi açarken ellerime bulaşan o kara leke yüzünden... bazen ne kadar da ümit kırıcı şeyler oluyor... ne kadar moral bozucu... hep acı ve yıkım sayfalarda, arka sayfalarda iki et harçası ve iki küçük beşer satırdan oluşan haberler. onları okumak pek haz vermiyor. oysaki hep sorulur ya "neden gazeteye arkadan başlar erkek milleti ?".. kadın milletine mensup biri olarak "mutluluk veriyor" diye demeliyim...takımının yendiğini görmek ya da yenilsede iyi oynadığını okumanın mutluluğu... ilk başta ülkenin parsel parsel satıldığı, hiçbir şey olmamış gibi ortalıkta dolaşan insanların boy boy fotoğraflarını görmekten, üçüncü sayfalarda her gün bir başka cinayet haberi okumaktansa ... Arka sayfalar her zaman idealdir... arka sayfalar hep güzeldir... rengarenktir, çekişmelidir...
var olmayan bir ekonominin sayfasını okusam ne olacak? Ya da "kim kiminle hangi arabada nereye giderken yakalanmış"... aslında bazen sadece gazetenin kokusunu ve elimde bıraktığı izi sevdiğim için okuduğumu düşünüyorum... ki bu gerçekten bi dürüstlük örneği...
keyif alamıyorum... azrailin listesinden bir farkı kaldı mı gazelerelerin.