ne boktan bir çarşamba sabahı!

. bu sabah kalkmak zor gelmişti bana ama saatimi her zaman ki kalkış saatimden 20 dk önceye kurmak iyi fikir olmuş, erteleye erteleye yine 7:30 da kalktım ki bu büyük bir başarıydı.. çünkü genelde 7:30 'a kurup 7:40-50 gibi kalkıyordum.. normaldi dedim ya zar zor, pazartesi,salı giymediğim okul formalarını üstüme geçirmeye çalışırken ablamın bağrındığını duydum, babamla küsler uzun zamandır, sürekli küsüyorlar zaten , ikiside birbirinden beter!çeşitli olaylar sonunda ablam yine ( evet yine diyorum çeşitli aralıklarla tekrarlanan bir olaydır)bavulunu hazırladı ve "babaannemde olmadı anneannemde kalacağım bundan sonra" dedi.ablamla didişiriz çnkü kardeşiz ama onsuz bir ev düşünemiyorum, annem ağlıyordu sinirleri bozulmuştu bu olaya üstüne gitmek istemesemde birşey söyleyemedim... babamda bu manzaraya ve evdeki 3 kadının ezici üstünlüğünden sıyrılmak istercesine sessiz sedasız çıkıp işe gitmiş.. okul formaları üzerimde aşağıya inmeden ablamla vedalaştık.. ailenin belkide tüm evrenin en duygusal insanı olarak ablama sarıldım bırakmadım ve ağlamaya başladım.. bahçekatına indim ve montumu ardından ayakkabılarımı giydim bu sırada kapıyı açınca yüzüme esen rüzgar beni ağlamam için adeta zorluyordu(onca göz yaşı yetmemiş gibi)..annem her sabah yaptığı gibi başımdan beni öptükten sonra ( uğurumuz) bahçeden dışarı cıkıyordum ki dayanamayıp ağlamaya başladım.. moralim hiçte iyi değildi... garaj kapısına kadar yürüdüm (tahminen bi 15-20 adım) ama kendimi durduramıyordum, tekrardan bahçeye geçtim ve salıncağa oturup ağlamaya başladım, ablamın gözleri zaten şişti kocaman gözlüklerin moda olmasına o an sevindim.. ablama öyle bir sarılmışım ki bırakmak istemedim hiç.. ablamsa "sakin ol.." diye telkinde bulunuyordu.."bak daha güzel olucak.."hiçbirşey söyleyemedim.. eve aldı annem beni.. annemle konuştuktan ve hiçbişey yemedikten sonra annem bana sakinleştirici verdi iki kaşık.. Şuan saat 09:58 ve benim okulda Edebiyat dersinde olmam gerekiyordu ama bugün bu kadar erken bi yazı yazmamın sebebi var..
ilaç etkisini gösteriyor, gözlerim sadece yarıya kadar açık ve aslında ellerimi oynatamayacak kadar yorgunum..
Şuan, şu vakit düşlerde yaşamanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu tekrarladım kendi kendime..Arka sonra BLS- Like a bird çalarken.
güzel bir gün değildi şu saate kadar.. bundan sonrasıda pek hoş olmaz..Ablam cuma arayacakmış bizi eşyalarını toplamamız için.. cumartesi yada pazar gelip alacakmış teyzemlerle..Odasını yeniden düzenlemeye başlamıştı.. makyaj masanının aynasının etrafına bizim çocukluk forograflarımızı , annemi babamı..en sevdiği fotografları yapıştırıyordu..bende bugün duvarlarıma fotograflarımızı yapıştırmaya karar verdim..iyiki yazıyı bulmuşlar, bu konular hakkında konuşmaktn nefret ediyorum çünkü yazmak rahatlatıyor birazda olsa..